Św. Jan Paweł II – biografia
Na naszej polskiej ziemi przyszedł na świat człowiek, którego życie okazało się wyjątkowym darem dla Kościoła i całego świata. Temu człowiekowi było na imię Karol.
Kard. Stanisław Dziwisz
Karol, Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach jako drugi syn Karola Wojtyły i Emilii z Kaczorowskich. Miał starszego o 14 lat brata Edmunda, a jego siostra Olga zmarła tuż po urodzeniu. Karol został ochrzczony 20 czerwca 1920 roku. Rodzina Wojtyłów wiodła skromne życie. Ojciec, porucznik, był urzędnikiem administracji wojskowej. Matka prowadziła dom. Karol to imię zbyt poważne jak dla małego chłopca, dlatego matka nazywała swego syna czułym zdrobnieniem „Loluś”. Znajomi zaś mówili do niego „Lolek”. Matka przyszłego papieża zmarła 13 kwietnia 1929 r. W maju tego samego roku Lolek przystąpił do Pierwszej Komunii Świętej. Karol zwany Lolkiem, 15 września 1926 r. rozpoczął naukę w męskiej Szkole Podstawowej im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Był zdyscyplinowanym, bardzo zdolnym, bystrym i pilnym uczniem. Wraz z kolegami biegał nad Skawę, grał w piłkę nożną. Zimą w hokeja bądź w przykościelnej sali w ping – ponga. Następie odrabiał lekcje w domu. Dołączył do grupy ministrantów.
We wrześniu 1930 r. rozpoczął naukę w I Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Odkrył wówczas „szczególne zamiłowanie” do lekcji języka polskiego, a zwłaszcza do języka – słowa, ich znaczeń i ich brzmień. To rozbudziło w nim zainteresowanie poezją i teatrem. Uczęszczał na spotkania Kółka Teatralnego.
3 maja 1938 r. Karol przyjął sakrament bierzmowania wybierając jako swego patrona św. Huberta. Kilka dni później, bo 14 maja Karol zdał egzamin dojrzałości. Latem wraz z ojcem przeprowadził się do Krakowa. Po maturze, Karol rozpoczął studia z filologii polskiej na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Aby uchronić się przed wyjazdem na przymusowe roboty, od września 1940 r. Karol rozpoczął pracę jako robotnik w kamieniołomie na Zakrzówku. Rok później przeszedł do oczyszczalni wody w fabryce sody Solvay w Borku Fałęckim. Początek roku 1941 przyniósł Karolowi bolesne i trudne doświadczenie. 18 lutego zmarł Jego ojciec. Słowa papieża o roli ojca:
„Moje lata chłopięce i młodzieńcze łączą się przede wszystkim z postacią ojca, którego, życie duchowe po starcie żony i starszego syna niezwykle się pogłębiło. Patrzyłem z bliska na jego życie, widziałem, jak umiał od siebie wymagać, widziałem, jak klękał do modlitwy. To było najważniejsze w tych latach, które tak wiele znaczą w okresie dojrzewania młodego człowieka. Ojciec, który umiał sam od siebie wymagać, w pewnym sensie nie musiał już wymagać od syna. Patrząc na niego, nauczyłem się, że trzeba samemu sobie stawiać wymagania i przykładać się do spełnienia własnych obowiązków”.
Karol powoli odkrywał w sobie powołanie do służby Bogu. Święcenia prezbiteratu natomiast Karol otrzymał 1 listopada 1946 r. z rąk Ks. Kard. Stefana Sapiehy w kaplicy Pałacu Arcybiskupa. Młody Ksiądz Karol Wojtyła kilka dni po święceniach, bo 15 listopada wyjechał na studia do Rzymu. Po powrocie do Polski od 28 lipca 1948 r. jako wikariusz podjął pracę duszpasterską w parafii w Niegowici. 17 marca 1949 r. Karol otrzymał dekret przydzielający go do parafii św. Floriana w Krakowie. Pełnił w niej funkcję wikariusza, sprawując sakramenty i zajmując się młodzieżą akademicką. Pracował wówczas także naukowo, wiele czytał i pisał. W „Tygodniku Powszechnym” i „Znaku” m.in. pod pseudonimem Andrzej Jawień ukazywały się jego artykuły i wiersze. 4 lipca 1958 r. podczas wyprawy kajakowej na Łynie Ks. Karol otrzymał wiadomość, iż papież Pius XII mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej.
Młody biskup siebie i całą swoją posługę zawierzył Matce Bożej, czyniąc swoim biskupim zawołaniem: Totus Tuus (Cały Twój). Od 11 października bierze czynny udział w obradach Soboru Watykańskiego II w Rzymie. 30 grudnia 1963 r. bp Wojtyła w rozmowie telefonicznej z papieżem Pawłem VI został mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim. W 1967 r. ks. abp Karol Wojtyła otrzymał wiadomość, żę papież Paweł VI mianował go kardynałem. Szczególną troską Kardynał Wojtyła otaczał ludzi młodych. Wspierał wszelkie inicjatywy mające na celu kształtowanie młodego pokolenia.
16 października 1978 r. ok. godz. 17:15 Karol Wojtyła został biskupem Rzymu i następcą św. Piotra, który przyjął imię Jan Paweł II. Prostota, dobroć i nieprzeciętna radość Jana Pawła II była zapowiedzią zerwania ze sztywnym i podniosłym sposobem sprawowania papieskiej posługi. Całym sobą pokazywał, iż naturalność, spontaniczność i powaga spraw mogą wzajemnie się przenikać. Swą posługę na Stolicy Piotrowej sprawował 9497 dni, a zatem 26 lat, 5 miesięcy i 16 dni. Jego pontyfikat jest najdłuższym pontyfikatem XX wieku i trzecim co do długości w dziejach historii Kościoła.
Patron naszej szkoły Jan Paweł II zmienił serca milionów ludzi i zmienił oblicze świata.
Jego pontyfikat nazywany jest niezwykłym, wyjątkowym, wielkim.
Jego wielkość obrazują następujące wyznaczniki:
Błogosławieni i święci: Jan Paweł II w czasie swego pontyfikatu, podczas 148 beatyfikacji ogłosił 1338 błogosławionych, w tym 160 Polaków, podczas 51 kanonizacji ogłosił 482 świętych, w tym 11 Polaków. Dokonując beatyfikacji i kanonizacji Jan Paweł II ukazywał nie tylko, że świętość dostępna jest dla każdego z nas, ale przede wszystkim przypominał, iż jest ona każdemu z nas zadana.
Szafarz sakramentów: Chrztu, osobiście udzielił 687 dzieciom i 814 dorosłym. Każdego roku
w Wielki Piątek Jan Paweł II zasiadał w konfesjonale Bazyliki św. Piotra i spowiadał wiernych. Błogosławił także nowożeńcom podczas uroczystości zaślubin. Wyświęcił ponad 2800 kapłanów. Konsekrował 321 mianowanych przez siebie biskupów. Jan Paweł II wyniósł do godności kardynalskiej 232 duchownych – jest to największa liczba w dziejach Kościoła.
Dokumenty: Ogromnym dorobkiem pontyfikatu Jana Pawła II jest liczba różnych dokumentów. Jest on autorem 14 encyklik, 15 adhortacji apostolskich, 13 konstytucji apostolskich, 45 listów apostolskich, 29 dokumentów w formie motu proprio oraz tysięcy listów papieskich. Nowatorskim pomysłem Jana Pawła II były tak zwane listy otwarte do różnych środowisk np. List do dzieci w Roku Rodziny Tra pochi giorno (13 grudnia 1994 r.), List do Młodych Parati semper (31 marca 1985 r.).
Różne inicjatywy duszpasterskie: Ustanowił tak zwane Światowe Dni Młodzieży, Światowe Spotkanie Rodzin, Światowy Dzień Chorego, Dzień Życia Konsekrowanego.
Papieskie okna: Do historii papieskiego nauczania przeszły także trzy okna: Pałacu Apostolskiego
w Watykanie, krakowskiej kurii przy Franciszkańskiej 3 oraz w poliklinice Gemelli. Okna te są symbolem głębokiej więzi i bliskości wiernych z papieżem.
Jan Paweł II – człowiek dialogu: Był i jest pierwszym papieżem, który przekroczył próg synagogi, próg meczetu, dążył do jedności z Kościołem prawosławnym, Kościołem ormiańskim, protestantami, Koptami, nestorianami. Wyjątkowym wydarzeniem było spotkanie reprezentantów wszystkich najważniejszych religii świata w Asyżu w 1986 r. i 2002 r. W spotkaniu tym wzięli udział przedstawiciele religii chrześcijańskich i niechrześcijańskich: islamu, buddyzmu, hinduizmu, szintoizmu, dżinizmu, sikhów, konfucjanizmu i tradycyjnych religii afrykańskich.
Jan Paweł II – człowiek przebaczenia i pojednania: 13 maja 1981 r. na Placu św. Piotra Jan Paweł II został postrzelony przez tureckiego zamachowca Mehmeta Ali Agcę. Kilka dni po zamachu, podczas pierwszego swego publicznego przemówienia w poliklinice Gemelli Jan Paweł II powiedział: „Modlę się za brata, który mnie zranił, a któremu szczerze przebaczyłem”.
Podróże apostolskie: Jednym z najważniejszych wyróżników pontyfikatu Jana Pawła II są podróże apostolskie. Według oficjalnych danych odbył 104 zagraniczne pielgrzymki oraz ok. 145 podróży na terenie Włoch. Podczas podróży zagranicznych Jan Paweł II odwiedził 130 krajów i ok. 900 miejscowości
i wygłosił ponad 2400 przemówień. Niektóre kraje odwiedził kilkakrotnie m. in. Polskę, Francję, USA, Meksyk, Hiszpanię, czy Portugalię. Niemalże stałym elementem podróży były spotkania ekumeniczne, a także spotkania
z młodzieżą.
W ostatnich latach swojego życia Jan Paweł II uczył nas przyjmować krzyż cierpienia, choroby, upływających lat. Były to rekolekcje dla całego świata. 2 kwietnia 2005 roku w wigilię święta Miłosierdzia Bożego odszedł do Domu Ojca. 8 kwietnia odbyła się ceremonia pogrzebowa. 13 maja 2005 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny Jana Pawła II.
W odpowiedzi na wołanie wiernych „Santo subito!”, wznoszone podczas pogrzebu Papieża. Beatyfikacji dokonał 1 maja 2011 roku papież Benedykt XVI. Na datę liturgicznego wspomnienia bł. Jana Pawła II wybrano dzień 22 października, przypadający w rocznicę uroczystej inauguracji pontyfikatu papieża Polaka. Kanonizacji Jana Pawła II dokonał papież Franciszek w niedzielę Bożego Miłosierdzia, 27 kwietnia 2014 r. w Rzymie.
Zadaniem każdego człowieka jest być twórcą własnego życia: człowiek ma uczynić z niego arcydzieło sztuki.”
Jan Paweł II, List do artystów, 1999 r.